Iedereen heeft wel eens last van zijn buik. Dit kan komen omdat je iets verkeerds hebt gegeten of misschien ben je ergens zenuwachtig over. Maar als je (bijna) dagelijks klachten hebt is het toch belangrijk om naar de dokter te gaan. Tussen de 5 en 20% van de Nederlandse bevolking heeft namelijk last van het prikkelbare darmsyndroom, oftewel PDS. En ik ben daar 1 van.
Bij PDS kan je verschillende klachten hebben zoals problemen met je stoelgang, buikpijn, winderigheid, opgeblazen gevoel en misselijkheid. Ik heb ook al die klachten al is het vooral de buikpijn en misselijkheid die het mij soms wel een beetje moeilijk maken. Ik heb hier inmiddels al een jaar of 7 last van en meerdere keren onderzoek gehad.
Omdat ik de laatste maanden weer erg veel last had, vond mijn arts het weer tijd voor een uitgebreid onderzoek om toch weer wat andere dingen uit te sluiten. Ik moest weer opnieuw een bloedonderzoek doen en echo’s laten maken van mijn onder en boven buik. En helaas moet ik ook weer een maagonderzoek. Oh nee….. 🙁
Ik heb dit al wel een keer eerder gehad maar dit maakt mij niet minder zenuwachtig.
Het maagonderzoek heet gastroscopie en tijdens het onderzoek gaan ze met een flexibele slang waar een camera en lampje aan zit via mijn mond mijn slokdarm en maag bekijken. Mijn onderzoek is om 14.15 uur en word gelukkig door mijn eigen MDL arts in het ziekenhuis uitgevoerd. Ik heb onwijs honger want ik mocht vanmorgen om 8.00 voor het laatst iets luchtigs eten. (Hmmm ik ben al stiekem aan het fantaseren over de taart die ze verkopen in het ziekenhuis want die ga ik duidelijk mee naar huis nemen als ik zo klaar ben met mijn onderzoek.) Bij een maagonderzoek scheelt het dat je geen rare sapjes hoeft te drinken en ook gewoon je eigen kleding lekker aan kan houden. Dit geldt niet voor een darmonderzoek. (ook die heb ik al een keer mee mogen maken) Als je erg bang bent voor een maag of darm onderzoek dan kan je vragen om een roesje en ik zou deze ook van harte aanbevelen.
Stipt 14.15 word ik naar binnen geroepen. Mijn moeder en vriend moeten in de wachtruimte blijven. Ik mag mijn schoenen uit doen en op het bed komen liggen. Meteen kwam er een kort paniekmomentje omdat ik twee andere arts assistentes zag en niet mijn eigen arts. Ik ben hier hoor! Hoor ik ineens. Oh gelukkig, van de zenuwen zag ik mijn arts niet zitten achter de computer.
Toen ik op bed lag moest ik een mondstukje passen waardoor straks mijn kaak makkelijk openstaat voor de slang. Als je een roesje krijgt is het soms moeilijk voor de arts om je mond open te krijgen. Ik moet zeggen dat ik dit wel een beetje naar vond omdat ik het de vorige keer niet had.
Mijn arts stelt me kort nog wat gezondheidsvragen en ondertussen brengt de assistent via mijn hand een infuus bij mij aan. Ik krijg het middel Dormicum toegediend tijdens het onderzoek en dat zorgt ervoor dat ik alles veel minder meekrijg. Ik ben al een beetje aan het snikken want ik ben gewoon erg zenuwachtig maar ik moet zeggen dat het mij niet eens lukte om tot 3 te tellen en ik was weg.
Voor mijn gevoel heb ik wel erg tegen geprutteld tijdens het onderzoek en ik heb het idee dat ik erg aan het kokhalzen was maar achteraf vond ik het niet naar, en nu 3 dagen later lijkt het net alsof ik het allemaal gedroomd heb. Ik was er echt niet “bij” door het roesje en dat vind ik erg fijn. Het onderzoek duurde misschien maar 10 minuutjes en ik werd daarna naar een kamer gebracht om bij te komen. Ik moest nog een uurtje blijven liggen en proberen te slapen maar dat lukte mij niet. Ik was super high en draaierig maar wilde gewoon graag naar huis en in mijn eigen bed liggen. Na een uurtje kwam mijn vriend bij me zitten en kreeg ik van de verpleegkundige een mandarijn met drinken en als toetje mocht ik kiezen tussen een kleine Mars of Snickers. Dat ging er wel in! Poeh ik had zo een honger en gelukkig nergens last van dus ik wilde heel graag eten. Hierna ben ik naar huis gegaan en lekker in mijn bed gaan liggen en daar heb ik nog 2 uur geslapen. De rest van de avond was ik erg moe maar ik voelde mij niet vervelend en de volgende dag was alles weer als vanouds. Gelukkig hebben we dit weer achter de rug.
dit was een paar minuten na het onderzoek en ik voelde mij super high haha…
Ik heb dit artikel niet geschreven om mensen iets over PDS te leren. Er zijn namelijk genoeg medische websites die je meer kunnen vertellen over PDS en mijn advies is, om met klachten gewoon naar de huisarts te gaan en niet zelf urenlang te googelen. Dit artikel is er voor mensen die net als ik bang zijn voor onderzoeken. Ik wil jullie graag geruststellen. Al 3 keer heb ik dit onderzoek nu gehad en alle 3 de keren ga ik huilend de kamer binnen maar achteraf is het “a piece of cake”. Het is echt te doen! Geen reden om bang te zijn en geloof mij, ik ben echt een piepert op dit gebied.
Vraag bij angst (net als ik) om een roesje want aan een paniekerige patiënt heeft een arts ook niks en zal het onderzoek ook niet goed verlopen.
tijdens het onderzoek word je hartslag in de gaten gehouden
Na al mijn onderzoeken kreeg ik te horen van mijn arts dat er niks bijzonders te vinden was. Alles ziet er goed uit en de diagnose blijft PDS.
Stiekem had ik een beetje gehoopt op iets anders om toch een stap verder te kunnen met eventueel behandeling. Ik weet niet waar ik blijer mee moet zijn. Gelukkig is er niets “ernstigs” aan de hand hoor ik van iedereen om mij heen…. Maar ja, niet iedereen hoeft te leven met PDS.
To be continued…
Ik zou het super leuk vinden als jullie mij ook zouden willen volgen op Bloglovin’ en op instagram om op de hoogte te blijven van mijn blog.
Liefs,
Monica xx
BEDANKT VOOR JOUW BEZOEKJE!
Wow… die klachten is zo herkenbaar. Ik heb afgelopen 6 mnd erg last van. Al weet ik dat ik lactose allergie heb maar toch heb ik zeker blijvende klachten. Al eet ik gezond, drink veel water, natuurlijke thee, koffie alleen bij ontbijt en 1 op me werk. Huisarts geweest, ook allerlei onderzoek gehad, helemaal niets. Soms heb ik t idee, dat ze maar wat aan het doen zijn. Maagzuur misselijkheid opgeblazen of na halve bord zit je vol. Heel wisselvallig. Of s nachts uit het niets een ‘dubbel-dragon’ aanval 😑
Nu gaat t wel weer. Ik zou nu denken dat t door stress zou komen vanwege financ en werk. Op t moment gaat t goed. Positief denken en voelen en proberen die onzinnige los te laten. Afleidingen en leuke bezigheden zoeken. Dus ik weet goed hoe je voelt meid.