Nachtelijke avonturen (van een moeder)

03.10

Terwijl ik mijn zoontje op zijn rug wrijf om hem in slaap te sussen zit ik mezelf maar een beetje bezig te houden met een nieuwe blog. Een beetje nuttig bezig zijn zo om 3 uur in de nacht. Even wat schrijven geeft mij wat afleiding. Mijn hart gaat namelijk tekeer uit angst dat hij straks in z’n hoest stikt. Vaak als hij blijft hangen in zijn hoest gaat hij namelijk overgeven. Ja… moeder zijn en kotsangst hebben gaan niet altijd goed samen ?

03.26

Mijn arme jongen is echt doodmoe maar zijn hoest houd hem wakker. En mij! Altijd als hij verkouden is word hij in de nacht wakker van een hoestaanval. Ik had het vroeger ook. Uit het niets en dan blijft het vaak een uurtje aanhouden. Ik zie de klok doortikken. Zucht…Nog 3 uur en dan mag ik mij klaar gaan maken voor een nieuwe werkdag. Ik ga een zware dag krijgen dat weet ik nu al.

03.32

Mijn kat is inmiddels ook wakker geworden van het gehoest en denkt blijkbaar dat het tijd is om op te staat en begint te miauwen en te krabben aan zijn deur. Great! Papa slaapt trouwens nog steeds door en hoort niks. (En nee, ik snap dat niet) Volgens mij is dat een soort gave van veel mannen om door geluiden heen te slapen. Ook toen Shay een baby was sliep mijn vriend vaak door. Niet expres natuurlijk maar hij slaapt gewoon erg diep. Dan was het zijn beurt om op de staan in de nacht maar dan ben ik degene die hem eerst moet maken. “Joehoe word wakker schat, je kind huilt!” Dan kan ik het net zo goed zelf doen? Ben dan toch al wakker en ik val niet a la minute weer in slaap.

Inmiddels zit ik al een uur kou te kleunen op het bed van Shay maar hij slaapt nu wel -soort van- door zijn hoest heen.

03.58

Mijn eerste nacht blog. Nee, ik ben niet van plan om er een gewoonte van te maken. Shay slaapt eindelijk weer en is nu al een tijdje stil met hoesten. Lucky heeft het inmiddels ook opgegeven en is waarschijnlijk weer in z’n mandje gekropen. Dat word wat straks met opstaan! Totaal geen ochtend kind heb ik maar ik denk dat ik hem straks de hand kan schudden.

Ik weet nu al dat ik de hele dag met rode ogen zal rondlopen. Een jaar of 10 geleden deed ik dat wekelijks en vrijwillig. Zo na het stappen een uur of 3 tukken om vervolgens weer fris te verschijnen op werk. Toen kon ik dat nog… Wakker zijn in de nacht om te dansen is wel wat leuker dan wakker zijn met een ziek kind. Maar toch zou ik ook dit moment voor geen goud willen missen.

Veel liefs,

Monica xxx