Mijn grootste zonde

Ja, ik geef het toe… ik ben een van de weinige mensen die het kijkt. Utopia! En niet eens af en toe maar gewoon genadeloos every single damn day. Kan ik het niet om half 8 zien dan druk ik s ’avonds laat schaamteloos op de afstandsbediening om terug te kijken. UPC on demand, wat een uitvinding! Wat GTST voor veel mensen is, dat is Utopia voor mij. Een half uurtje waar ik heerlijk hersenloos iedere avond opnieuw van kan genieten. En net als bij GTST gebeurd er bij Utopia eigenlijk ook vrij weinig. Iedere dag een half uur die je ik weggooit aan iets nutteloos (tel maar eens op: 30 minuten per dag = 2,5 uur per week = 10 uur per maand = is per jaar… zucht!).  Maar ach ik geniet onwijs ervan.

Die half uur per dag kan ik gewoon lekker kijken zonder na te denken. Even niet nadenken over werk, schrijven of wat ik nu weer eens moet koken. Dat is dan al gebeurd of komt hierna wel weer. Het is ook geen programma waarbij ik gefocust naar het scherm moet blijven kijken. Nee hoor, de was vouwen of wat blogjes lezen kan ondertussen prima. Ik kan mijzelf best nuttig maken in dat half uur. Multitasking heet dat geloof ik. Ik hoor van zelf wel wanneer ik wat meer moet opletten. Dan begint een Ramona bijvoorbeeld hard te janken of een Cees gaat tekeer of Billy loopt weer eens onrust te stoken. Je krijgt het allemaal mee tijdens de was vouwen.

Wat gebeurd er nou eigenlijk? 15 acteurs random people die in een loods zitten opgesloten. Back to basics, maar dan wel met computers, internet, veel drank, een telefoon en hippe kleding. Je kent het wel. Een onwijze uitdaging natuurlijk. Toch? Ik zit mij toch altijd af te vragen hoe ik het zou doen in zo’n situatie. Als een neuroot als ik met mensen zou wonen die constant ruzie maken. Zelf drink ik weinig tot geen alcohol dus daar zou het eerste probleem al zitten. Ik zou mij kapot ergeren aan de zuipschuiten die daar rondlopen. Zou ik dan een soort van Cees worden? Ik ben ook altijd aan het schoonmaken en kan slecht tegen viezigheid maar toch denk ik dat ik met Cees enorm in de clinch zou liggen. Die man kan toch niet echt zo zijn? Dominique is ook zo apart met haar onzekerheid en vervolgens de hele dag  in een hotpants lopen, erg herkenbaar NOT! Van Billy en Benjamin is zo wie zo al bekend dat ze eerder in programma’s hebben gezeten, zijn het dan acteurs? En Dramona dan? Dat is dan misschien dan geen “actrice” maar acteren kan ze.

Er is een tijd geleden een hele commotie geweest over de hond van Ivan. Een hond in een gesloten gemeenschap is dierenmishandeling vond iedereen. Maar what about die twee koeien dan? Ik zie mijzelf als een grote dierenvriend maar zou het niet normaal kunnen vinden als een stier op mijn woonkamer vloer loopt te piesen. En waar gaat die stier straks heen als het programma is afgelopen? Nou in ieder geval niet op het bordje van die spontane veganisten in het programma, dat scheelt.

Het  leukste meest tenenkrommend momenteel  vind ik de verhouding tussen Billy, Ruud, Rowena en Jessie. Het is gewoon grappig om te zien hoe Billy die twee kerels om haar vingers wind. En daar geniet ik van. Ik denk eigenlijk dat alles in scene word gezet. Ik begrijp namelijk niet dat mensen echt zo kunnen zijn, ik bedoel maar…  Billy? Maar misschien heb ik het mis. Ondanks dat blijf ik toch kijken, want zo ben ik.

Toch wel moeilijk hoor om zo opgesloten te zitten zonder contact met de buitenwereld. Op wat dagelijkse bezoekers na, Talpa personeel en een handje vol evenementen per maand moet je het toch maar met z’n 15-en doen. Wat zeg ik? De Utopianen hebben waarschijnlijk een rijker sociaal leven dan ik. Who am i kidding? Waarom kijk ik ook alweer?8 Comments