Knopen doorhakken | Persoonlijk

Het gaat niet meer zo langer. Na lang nadenken en twijfelen heb ik eindelijk een knoop doorgehakt. Ik heb besloten om beter voor mijzelf te gaan zorgen.

Al maanden zit ik er aan te denken om een dag minder te gaan werken. Maar een dag minder werken betekend ook een stuk minder salaris wat weer betekend anders gaan leven. Is dit wel verstandig? Kan dit wel? Buiten het geld om was ik ook bang om geen begrip te krijgen. Zullen mensen mij als een mietje zien, een aansteller die gewoon wat meer wilt chillen en lekker lui op de bank wilt gaan zitten?

Ik ben inmiddels 34 jaar en werk sinds ik 18 jaar oud ben al fulltime. Ik heb in die jaren geen dag zonder werk gezeten en daar ben ik erg trots op. Ik hou van werken en buiten dat om is het gewoon fijn om je eigen geld te hebben en onafhankelijk te zijn. Sinds ik moeder ben geworden 7 jaar geleden werk ik 34 uur ipv 40 en ik merk dat het de laatste jaren zwaarder voor mij word. Mijn leven bestond uit werken en moeder zijn. Een jaar geleden heb ik een poging gedaan om uit mijn sleur te komen, ik begon een blog. Iets voor mijzelf waar ik thuis lekker mee aan de slag kon en ik heb daar nog geen spijt van gehad. Wel heb ik het de laatste maanden steeds moeilijker op werk door omstandigheden en ik merk dat het veel invloed heeft op mij als persoon. Het is mij allemaal te veel. Ook het bloggen vind ik vaak een hele opgave.

Al jaren heb ik last van PDS (prikkelbare darmsyndroom) en deze ziekte heeft ups en downs. Als ik stress heb krijg ik ook meer last en de laatste tijd is het weer bagger. Ik heb weer veel last van buikpijn en hoofdpijn en ik zit niet lekker in mijn vel. Buiten dat om ben ik ook in een paar maanden tijd kilo’s aangekomen en heb ik weer regelmatig paniekaanvallen. Dit en de stress op mijn werk is dan nu de druppel. Als ik thuis kom voel ik mij vaak niet lekker en dat reageer ik dan af op mensen die er helemaal niks aan kunnen doen. Dit moet stoppen. Ik moet mijzelf nu even op de 1^e plaats zetten voordat ik straks thuis zit met een burnout. Gezondheid is belangrijker dan geld. Ik heb dus de knoop doorgehakt en besloten dat ik 3 dagen per week ga werken op kantoor. Ik begrijp dat dit voor sommige mensen niks voorstelt maar voor mij was het wel een grote beslissing. De 2^e knoop die ik heb doorgehakt is dat ik mij heb ingeschreven bij een sportschool. De sportschool heeft een metershoge drempel maar het moet. Hopelijk helpt sporten mij ook om beter in mijn vel te komen. Op de dagen dat ik dus nu vrij ben van werk kan ik naar de sportschool.

Afgelopen maandag heb ik alles geregeld op werk en wat was het fijn om eindelijk hardop te zeggen. Wat een opluchting, nu al! Ik zat er al maanden over na te denken maar kreeg voor mijn gevoel weinig steun hierin. Om het nu dan toch wel te doen geeft mij meteen al wat rust. IK beslis namelijk en niemand anders. Het belangrijkste voor mij is namelijk dat ik een goede moeder, dochter en partner wil zijn. Iemand die stabiel, sterk en lief is. Een moeder waar mijn zoon trots op kan zijn. Dus bij deze, ik kies voor mijzelf!

Ga ik stoppen met bloggen? Nee! Voorlopig zeker niet. Ik vind bloggen erg leuk en ik ga er dan nu in ieder geval zeker mee door. Hopelijk krijg ik door minder te gaan werken weer meer zin en tijd om te schrijven. Daar ga ik namelijk wel van uit en daarnaast is mijn blog ook mijn uitlaatklep. Ik heb in een kleine jaar tijd al best wat contacten met lezers opgebouwd, lieve meiden die bijvoorbeeld ook PDS hebben of paniekaanvallen en het is fijn om soms met anderen hierover te praten. Mijn reis om gezonder te worden zal ik ook zeker laten zien op mijn blog. De reden dat ik zo persoonlijk en open ben op mijn blog is omdat ik hoop dat dit motiverend gaat werken. Natuurlijk voor mijzelf maar hopelijk ook anderen.

Thanks voor het lezen en to be continued…..

Veel liefs Monica xx