Sire vraagt zich af: Laat jij jouw jongen wel genoeg jongen zijn?

Stichting Ideële Reclame (Sire) heeft een filmpje uitgebracht waarin jongens spelen, klimmen in bomen, vallen en stoeien. Bij deze reclame vraagt Sire zich hardop af of wij onze jongens nog wel echte jongens laten zijn. Zijn wij te beschermend geworden naar onze kinderen toe?

Mijn zoon zag de reclame als eerste en ik heb het geluk dat hij alles maar dan ook ALLES onthoudt. Toen kwam hij naar mij toe.

“Mama, ik ben geen echt jongen.”

“Wat bedoel je?”

“Nou van jou mag ik niet in bomen klimmen en van hoge dingen af springen”.

“Euhm nee, dat klopt. Ik heb namelijk liever niet dat jij je nek breekt. Maar hoe kom je hierbij?”

“Nou op de reclame zag ik dat je dan geen echt jongen bent. Ik mag van jou dus geen echte jongen zijn”.

I shit you not, dat zei hij echt. Ennn bedankt! Ik kan weer een vinkje plaatsen achter het zelfvertrouwen van mijn zoon want ja, zo gevoelig is mijn kind. (Best meisjesachtig he, Sire?)

Ik moest dus even online opzoeken waar Shay het over had want ik had de reclame nog niet gezien. Normaal vind ik de reclames van Sire namelijk altijd wel goed. Ze proberen mensen bewust te maken van gevaren en brengen andere maatschappelijke onderwerpen aan het licht. Maar nu kan ik het toch niet helemaal eens zijn met deze campagne.

Jongens ontwikkelen zich echter het best door zelf te ontdekken, te experimenteren, risico’s te nemen en veel te bewegen.

We moeten volgens Sire onze kinderen (jongens) meer loslaten. Maar wat als je kind dit zelf niet wilt? Of als jou kind bepaalde dingen gewoon niet aan kan? Ben ik dan geen goede opvoeder, of is mijn zoon dan geen “echte jongen”? Ik weet namelijk dat mijn zoon grof motorisch gezien niet zo sterk is. Een kind dat bij wijze van spreken nog over zijn eigen benen struikelt. Nee, ik heb dan liever niet dat hij in bomen klimt. En zeker niet zonder toezicht.

De reclame is dus vooral gericht op jongens, ook al begint Sire de reclame met de zin dat “jongens en meisjes gelijk zijn maar toch anders”. Een beetje tegenstrijdig naar mijn mening en ik merk zelf dat mijn feministisch hartje wist niet dat ik die had hier iets harder van gaat kloppen. Wat is nou echte jongens gedrag? Baldadig zijn, vechten, klimmen? Druk zijn, stoer doen? Wat als ze dit nou niet doen of als je dochter dit juist doet? Moet ik ook trots zijn als mijn zoon heeft gevochten op het schoolplein of als hij niet heeft geluisterd naar de juf?

“Oh Sire, ik heb zoveel vragen...”. Mijn reputatie als beste moeder ligt op de tocht.

Ben ik bang dat mijn kind thuis komt met een kapotte broek… ehmm ja, die dingen kosten geld! Als het even kan dan houdt ik hem langer heel, dank u.

Nee, nu even zonder gekheid. Ben ik bang om mijn kind los te laten? Hell yes! Ik heb er maar 1 en al zou ik er 10 hebben, ik ben er zuinig op. Natuurlijk mag hij klimmen en gek doen maar ik houd het wel een beetje in de gaten. Er hoeft maar 1 ongelukje te gebeuren en heel je leven staat op zijn kop. Ik weet dat ik niet alles kan tegenhouden maar ik kan er wel mijn verdomde best voor doen.